رپ را در اولین برخوردهایم اینطور کشف کردم که زبان های موجود در موسیقی و شعر ما برای بیان وقایع و حقایقی ناکام مانده و زبانی نو که وابستگی اش به جامعه امروز هم بیشتر است شکل گرفته که این حقایق را میتواند بازگو کند.اما خوب موج ابتذال که جهان را احاطه کرده است روی این مولود جدید را هم پوشاند و ابزاری که زمانی استفاده میشد تا چیزی بزرگتر از مجموعه افراد زنده در جهان را تغییر دهد به این سمت رفت که ابعاد کوچکی از خود خواننده را کند.شاید بگویید درباره رپ اغراق کردم اتفاقا با شما موافقم و قبول دارم که هوادارن این سبک درباره کارکرد این سبک اغراق کردند ولی خوب بالاخره همچین ویژن و چشم اندازی وجود داشت و خود من به شخصه این اغراق ها را شنیدم و هرچقدر که من و شما هم بگوییم که اغراق است بازهم برای صاحب این نوع نگاه ؛ این چشم انداز واقعی است.به آهنگهای رپ چند سال اخیر دقت کنید بخشی از رپ هاکه به جای سخن گفتن از طرف بیصدا ها برعکس صدای خاموش کننده بی صدا ها را تقویت کردند ، مدلهای زندگی بر عرق و خون فرودستان را توصیف و تبلیغ کردند و بخش دیگری هم تبدیل به آثاری شدند که هویت خواننده شان را بسازند و فردیت آنها را تکمیل کنند که ما چنین بودیم و چنان بودیم .اما دو آهنگ سفارشی و دستاشو مشت کرده هیچکس نشان داد که هرچند ابتذال مانند غده ای بدخیم تمام بدنه را آلوده کرده است اما قلب هنوز ضربان دارد و امکان دارد دوباره چشم اندازی بالاتر از خودخواهی در عرصه این موسیقی جریان پیدا کند
پ.ن:شاید بپرسید الآن که زمان سکوت نیست چرا چیزی نمینویسی
واقعیتش خیلی چیزها مینویسم فقط منتشر نمیکنم
اغراق ,کرده منبع
درباره این سایت