شب قدر است و بس

همیشه شب تولدم یا شب قدر یا شب هایی شبیه این که فرصت به خود پرداختنی بود و امکان برنامه ریزی ای وجود داشت چیزی می نوشتم.خود به خود و انگار که قلم مرا به خودش خوانده باشد.اما امشب با این که شب قدر و شب تولدم همزمان شده است کاملا با ضرب و زور پشت لپ تاب نشسته ام و سنتی قدیمی را به هیچ انگیزه ای تکرار می کنم.خیال میکردم که تنها از کلمه متنفر شدم،کلمه مرا دلزده کرده است و این هم تقصیر این قرنطینه لعنتی است.انقدر امکان رویت کردن کمتر از روایت کردن شده که روایت منبع